“We hebben nodig dat de samenleving terugkrijgt wat de overheid heeft overgenomen.”
Bij bewonersinitiatieven of burgerparticipatie is het aan de ene kant van belang dat de overheid meer los laat. Aan de andere kant is het van belang dat de overheid de initiatieven faciliteert en stimuleert.
En de overheid moet zorgen dat zij zelf klaar is voor deze burgerparticipatie. De rol van de overheid verandert. Deze is steeds meer ondersteunend. De overheid sluit aan bij de initiatieven in de samenleving. Deze aansluitende overheid wordt ook aangeduid met overheidsparticipatie.
Hoe verandert de relatie tussen overheid en bewoners?
Een groeiende golf van zorgcoöperaties overspoelt het zorglandschap. Dat vormt een nieuwe uitdaging voor het traditionele veld en niet in de laatste plaats voor de coöperaties zelf. Waar botsen de belangen van de cliënt met het systeem?
In het afgelopen decennium ontsproten op verschillende plaatsen in het land – met name in de zuidelijke provincies – soortgelijke coöperatieve initiatieven; burgers die lokaal zorg wilden organiseren vanuit hun eigen belangen, waarden en visie. Dat bleef niet ongezien.
Waar botsen de belangen van de cliënt met het systeem?
Mensen doen een boekje open over hun eigen burgerinitiatief (Wijzelf Zorgcoöperatie Zoetermeer & Dorpscoöperatie Lierop Leeft).
Freya Pijnenborg en Ad Pijnenborg beantwoorden de vraag “stel dat je zelf mocht bepalen hoe jouw zorg eruit ziet?” a.d.h.v. de praktijk van de zorgcoöperatie Hoogeloon.
Hoe ondersteun je burgers in hun specifieke rol als bouwers van de samenleving de belangrijkste actoren worden in het openbare domein?
Met negen voorbeelden die een beeld geven van de gevarieerde aanpak van dorpen in Limburg die samen werken aan hun toekomst.
Do’s en don’ts. Op allerlei plaatsen proberen organisaties en inwoners voor elkaar te krijgen dat verschillende groepen bewoners elkaar leren kennen en verantwoordelijkheid voor elkaar nemen.
Dit boek is een kritische zoektocht naar inspiratie over het coöperatieve gedachtegoed. Het situeert zich op het kruispunt tussen utopie en realisme, tussen staat en burgers, tussen het economische en het sociale.
Burgerinitiatieven kennen opschalingsproblemen. Zodra initiatieven tot bloei komen blijkt er te kort aan investeringsgelegenheid. Dat vraag om ‘omdenken’.
Zelfsturing onderscheidt zich van vormen van burgerparticipatie omdat het niet langer over de overheid gaat die burgers betrekt bij haar beleid, maar omdat de burgers in hun specifieke rol als bouwers van de samenleving de belangrijkste actoren worden in het openbare domein. Middels bijdragen van diverse auteurs wordt toegelicht wat het concept van zelfsturing nu eigenlijk inhoudt en hoe het zich verhoudt tot andere ontwikkelingen zoals burgerparticipatie, zelfredzaamheid, kanteling Wmo, decentralisatie jeugdzorg, et cetera.
Ervaringen van de Proeftuin Zelfsturing: hoe gaan we om met burgers als de belangrijkste actoren in het openbare domein?
Hoe ondersteun je ondernemende initiatiefnemers, zoals sociaal ondernemers die sociale impact (willen) generen? Of hoe ondersteun je ondernemers die in hun wijk beter willen samenwerken en de buurt en het winkelcentrum willen versterken? Drie partners in Publiek Ondernemen doen dit door hen vooral zo concreet mogelijk te ondersteunen.
Peter Tangel biedt ervaringen uit de Delftse praktijk: hoe versterk je samenwerking?
In een tijd van complexe vraagstukken en maatschappelijke verschuivingen zijn mensen nodig die nieuwe realiteiten creëren. Ondernemende mensen met frisse ideeën, durf om grote thema’s aan te pakken, die uitdagende missies formuleren en mensen met elkaar verbinden. Sociaal ondernemers zijn zulke mensen; netwerkers op het breukvlak van business en maatschappij. Sociaal ondernemers streven naar betekenisvol leven en werken, naar maatschappelijke waarde en een positieve impact op mens en milieu.
Een boek met een uitgebreid overzicht van de actuele stand van zaken van sociaal ondernemen.
